Problemy skórne i z nadmiernym owłosieniem u kobiet a insulinooporność

Insulinooporność prowadzi do szeregu zaburzeń hormonalnych, w tym do hiperandrogenizmu, czyli nadmiernej produkcji męskich hormonów. Zwiększony poziom androgenów u kobiet skutkuje problemami z cerą, takimi jak trądzik, łojotok, rogowacenie i włókniaki. Może również być przyczyną hirsutyzmu, czyli nadmiernego owłosienia na twarzy i innych nietypowych częściach ciała.

 

Insulinooporność a zaburzenia hormonalne

Proces insulinooporności jest często określany jako błędne koło. W przebiegu choroby komórki tracą wrażliwość na insulinę, której zadaniem jest obniżanie glukozy we krwi. Trzustka produkuje wówczas więcej insuliny, co prowadzi do hiperinsulinemii (podwyższonego poziomu insuliny we krwi), co z kolei skutkuje nadwagą. Jednocześnie przyrost tkanki tłuszczowej powoduje wzrost oporności komórek na działanie insuliny i w ten sposób koło się zatacza. Konsekwencją hiperinsulinemii są także zmiany hormonalne.

Wysoki poziom insuliny może zaburzać prawidłową pracę jajników i prowadzić do wzmożonej produkcji androgenów, potocznie nazywanych męskimi hormonami płciowymi. Należy do nich m.in. testosteron. Podwyższone stężenie tych hormonów ma negatywne skutki dla organizmu kobiety prowadząc do kolejnych zaburzeń i utrudniając wyjście z błędnego koła insulinooporności.

Do najczęstszych skutków hiperandrogenizmu należą problemy skórne oraz hirsutyzm, czyli nadmierne owłosienie u kobiet.

 

Trądzik, rogowacenie i inne problemy z cerą przy insulinooporności

Zaburzenia gospodarki hormonalnej współtowarzyszące insulinooporności wywołują charakterystyczne zmiany skórne znane jako rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans). Plamy pojawiające się na ciele mają brunatny kolor, a skóra w tym miejscu staje się szorstka i wysuszona. Dolegliwości towarzyszy uporczywy świąd. Rogowacenie ciemne występuje najczęściej w naturalnych zgięciach skóry, takich jak pachwiny i łokcie, ale może pojawiać się także na karku, dłoniach, stopach, czy w okolicy ust. Zmiany tego typu mogą być jednym z objawów insulinooporności.

Podwyższony poziom insuliny może być też przyczyną zwiększonego wydzielania łoju i trądziku pospolitego. Zauważalne są wówczas zmiany takie jak:

• • zaskórniki (otwarte i zamknięte),
  • krosty,
  • grudki,
  • torbiele ropne.

Występują one na obszarach narażonych na największe nasilenie łojotoku, a więc na twarzy, klatce piersiowej i na plecach. Inny rodzaj łagodnej zmiany skórnej występującej w przebiegu insulinooporności to włókniaki miękkie. Przybierają one formę wypełnionych płynem guzków pojawiających się najczęściej na szyi, powiekach, pachwinach i pod pachami.

 

Insulinooporność a nadmierne owłosienie na twarzy, brzuchu czy klatce piersiowej

Nadprodukcja męskich hormonów płciowych u kobiet objawia się również problemami z włosami. Hiperandrogenizm może prowadzić do łysienia androgenowego (typu męskiego), jak i wręcz przeciwnie – do hirsutyzmu, czyli nadmiernego owłosienia. Dolegliwość objawia się wzrostem ciemnych, sztywnych włosów w miejscach nietypowych dla tak obfitego owłosienia u kobiet. Najczęściej jest to twarz, zarówno nad górną wargą, jak i na podbródku czy policzkach. Owłosienie może się objawiać także na brzuchu, plecach, klatce piersiowej, pośladkach i wewnętrznej stronie ud. Hirsutyzm może występować samodzielnie lub być jednym z symptomów wirylizacji, czyli zaburzeń spowodowanych nadmierną produkcją hormonów męskich. Do innych objawów zalicza się:

• • obniżenie głosu,
  • łysienie androgenowe,
  • trądzik,
  • zmniejszenie biustu,
  • zwiększenie masy mięśniowej,
  • przerost łechtaczki.

W terapii powyższych dolegliwości powiązanych z podwyższonym poziomem insuliny kluczowe jest leczenie choroby podstawowej, czyli insulinooporności. Należy zadbać o przywrócenie prawidłowej gospodarki hormonalnej i obniżyć poziom androgenów, zwłaszcza testosteronu. Specjaliści zalecają w takich przypadkach przyjmowanie preparatów z mio-inozytolem i kwasem foliowym, jak Inofem. Badania kliniczne dowodzą, że pomaga on w regulacji zaburzeń hormonalnych i metabolicznych. Przyczynia się do zwiększenia produkcji SHBG (ang. sex hormone binding globulin) – globuliny wiążącej steroidy płciowe, co prowadzi do obniżenia poziomu androgenów, a w rezultacie zniwelowania objawów skórnych i problemów z nadmiernym owłosieniem opisanych powyżej.